Βλέποντας γύρω μας σήμερα, παρατηρούμε οτι ο άνθρωπος έχει επιδοθεί σε έναν αγώνα, η μάλλον εγώ θα τον έλεγα πόλεμο, ο οποίος μοιάζει να είναι απρόσωπος. Ξυπνάει το πρωί και αμέσως μια λίστα με χιλιάδες υποχρεώσεις και ανάγκες εμφανίζεται μπροστά του. Θέλω αυτό..., θέλω εκείνο..., πρέπει αυτό..., πρέπει εκείνο..., όλα αυτά κάνουν τον άνθρωπο να νιώσει πνιγμένος και να οδηγείται σε απελπισία μέσα στην ψυχή του. Δεν βλέπει διέξοδο δεν έχει χρόνο να ψάξει για διέξοδο πρέπει οπωσδήποτε να ολοκληρώσει την πρωινή του λίστα. Δεν έχει χρόνο να κοιτάξει μήτε τον εσωτερικό του κόσμο μα καλά καλά ούτε καν τον εξωτερικό. Προχωράει στο δρόμο και τα μάτια του δε λειτουργούν .είναι βυθισμένος μέσα στούς υπολογισμούς του και στην ανάγκες για τις οποίες βρίσκεται στο δρόμο. Δεν προσέχει ούτε που περπατάει ούτε απολαμβάνει τη διαδρομή μέχρι να φτάσει στο στόχο του το μόνο που τον απασχολεί είναι να τελειώσει αυτή η δουλειά ώστε να νιώσει λίγο πιο ξαλαφρωμένος. Δεν βλέπει πρόσωπα δεν βλέπει αντικείμενα δε χαίρεται την ζωή. Είναι βυθισμένος στις μέριμνες, είναι βυθισμένος σε έναν λαβύρινθο. Η ψυχή μέσα σε αυτή την κατάσταση μοιάζει σαν ένα μικρό θηρίο που έχει μπει σε ένα κλουβί και προσπαθεί απελπισμένα να σπάσει τα σίδερα αλλά μάταια πρέπει εκεί μέσα να μείνει και να μην αντιδρά καθόλου διότι πρωτίστως πρέπει να τελειώσουν όλες οι υποχρεώσεις και όλες οι ανάγκες .
Και ο χρόνος περνά και το γνωρίζουμε αυτό αλλά το ξεχνούμε συνεχώς, το ξεχνούμε στο δευτερόλεπτο, το ξεχνούμε στο λεπτό, το ξεχνούμε στην ώρα ,το ξεχνούμε στην ημερα, το ξεχνούμε στην εβδομάδα, το ξεχνούμε στο χρόνο, το ξεχνάμε σε όλη μας τη ζωή. Από τα σαράντα δύο περίπου εκατομμύρια, που είναι ο μέσος όρος ζωής μας σε δευτερόλεπτα, μάλλον μετριούνται σε μερικές εκατοντάδες τα λεπτα της αυτογνωσίας και της περισυλλογής και της εσωτερικής συγκεντρώσεις μας. Αυτό ίσως να συμβαίνει διότι εισερχόμαστε καθημερινά σε μια καλοκουρδισμένη μηχανή της οποίας η ταχύτητα είναι μεγαλύτερη από τον χρόνο αντίδρασης της σκέψης μας πρέπει όμως αυτή την μηχανή να την ακολουθούμε καθημερινά υποχρεωτικά αν θέλουμε να επιβιώσουμε. Αυτή η μηχανή τρώει τα όνειρά μας τρώει τις ιδέες μας τρώει τις σκέψεις μας τρώει το χρόνο μας τρώει την ψυχή μας. Αυτή η μηχανή είναι σατανική μηχανή, είναι μια σατανική εφεύρεση που έχει σκοπό την απώλεια του ανθρώπινου όντος. Μέσα σε αυτή την μηχανή που τρώει τα πάντα εμείς μπορούμε να βγούμε ζωντανοί και να κερδίσουμε, αυτό που ο Κύριος μας λέει στο Ευαγγέλιο, δηλαδή την ψυχή μας;
Άραγε αυτό το είχε προβλέψει ο Χριστός στις διδασκαλίες του; Άραγε μπορεί να μας προστατέψει από αυτή την μηχανή που κανένας μα κανένας δεν μπορεί να της αντισταθεί με επιτυχία; Και τελικά μπορούμε να τη νικήσουμε;
Θα μπορούσε άραγε αυτό το βιβλίο που λέγεται Καινή διαθήκη, και που βρίσκεται σκονησμένο κάπου στα ράφια η κάτω από κάποιο Καντίλι η οπουδήποτε μέσα στο σπίτι μας να μας κάνει προτάσεις οι οποίες θα ήταν καθοριστικές για την αντιμετώπιση του θηρίου αυτού που μόλις πριν περιγράψαμε; Μπορεί άραγε αυτό το αρχαίο βιβλίο να περιέχει αληθιες οι οποίες να εφάπτονται και στη σύγχρονη πραγματικότητα; Ίσως ναι ίσως και όχι.
Σήμερα δυστυχώς έχουμε όλοι μας στοιχειώδεις γνώσεις και στοιχειώδες επίπεδο μόρφωσης κι αντί να γίνει πιο εύκολα προσιτή η Αγία γραφή έχει γίνει ακριβώς το αντίθετο την έχουμε βάλει στο περιθώριο. Θεωρούμε όλα τα συγγράμματα και τα βιβλία που διαβάζουμε και που ενημερωνόμαστε πιο εξειδικευμένα, πιο αναγκαία, πιο βασικά, πιο καίρια, πιο ουσιαστικά στη ζωή μας. Μιλάνε πιο καλά τη γλώσσα μας ,μιλάνε πιο καλά στην ψυχή μας, μπαίνουν πιο βαθιά στα προβλήματά μας ή έτσι νομίζουμε; Τώρα ο κόσμος έχει προχωρήσει... ειδήσεις και πληροφορίες μετακινούνται με την ταχύτητα του φωτός .Όλες οι αισθήσεις μας δέχονται όλου του είδους τα ερεθίσματα από Όλες τις άκρες και τις γωνίες του κόσμου , τόσο γρήγορα που βομβαρδίζουν στην κυριολεξία το νου μας και την αντίληψή μας. Ο βομβαρδισμός αυτός είναι τόσο έντονος που οι αντιδράσεις μας έχουν αρχίσει και γίνονται απέναντι σε αυτά τα ερεθίσματα αυτόματα χωρίς καν να σκεφτούμε. Ο λόγος σταματάει δεν μπορεί να αντιδράσει σε όλα τα ερεθίσματα και έτσι έχουμε φτάσει να γίνουμε ρομποτ που αντιδρά αυτόματα σε όμοια ερεθίσματα. έχουμε δημιουργήσει εσωτερικούς αυτοματισμούς οι οποίοι δυστυχώς τις περισσότερες φορές είναι αυτοματισμοί αμαρτίας και ανηθικότητας. Αυτό συμβαίνει διότι όπως καταλάβατε κι όπως πολύ καλά γνωρίζουμε τα ερεθίσματα που δεχόμαστε είναι τις περισσότερες φορές αμαρτωλά και ανήθικα. Άραγε το έχουμε σκεφτεί ποτέ αυτό; Εχουμέ σκεφτεί ποτέ, η αν το θέλετε αλλιώς, έχουμε κοιτάξει μέσα μας ποτέ αν οι πράξεις που κάνουμε είναι πραγματικά καρπος ωριμης σκέψης; Θα μου πείτε... μα τι λες τώρα που προλαβαίνουμε; Κι εγώ θα συμφωνήσω μαζί σας... που προλαβαίνουμε; Μήπως όμως πρέπει να προλαβαίνουμε; Η μήπως κάποια στιγμή πρέπει να φτιάξουμε τέτοιο πρόγραμμα ώστε μέσα στη ζωή μας να εισέλθει το Ευαγγέλιο δηλαδή ο Χριστός ώστε να αγιάσει να καθοδηγήσει να φωτίσει και να διαλύσει την ψυχοκτονο μηχανή που τρώει το χρόνο και τη ζωή μας; Θα μου πείτε ...Καλά τα λες εσυ αλλά πως θα γίνει αυτό;
Και απαντώ εγώ, αυτό είναι πολύ απλό. Όλα στη ζωή πρέπει να γίνονται σιγα με βήματα αργά και σταθερά, κάθε πράγμα στη ζωή μας πρέπει να γίνεται έτσι.
Ο Χριστός για να μπει στη ζωή μας θέλει από εμάς μόνο ένα πράγμα, καλή διάθεση δηλαδή αγαθη προαίρεση. Αν δεν αγαπήσεις τον Χριστό δεν θα τον δεις ποτέ. Η Εκκλησία μας πάντα διδάσκει τους δρόμους και τις μεθόδους μέσα από τους βίους των Αγίων και μέσα από την Φιλοκαλία και μέσα από τις διδασκαλίες των πατέρων το πως δηλαδη πλησιάζεται ο Χριστός.
Η καλή διάθεση του κάθε ατόμου του κάθε πιστού θα τον οδηγήσει μαζί με την θεία χάρη στην Ένωσή με τον Χριστό. Οπότε το πρώτο πράγμα και βασικό συστατικό στην πορεία προς τον Χριστό και την απελευθέρωση από την τυραννία της καθημερινότητας και των αναγκών είναι να αγαπήσουμε πραγματικά τον Χριστό. Μα πως θα γίνει αυτό; Στην αρχή πρέπει να πιέζεις τον εαυτό σου να τον πιέζεις να κινείται προς το καλό να κινείται προς τον Χριστό, όλα τα δώρα που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο είναι καρπός βιας του εαυτου του, γιατί ο ίδιος ο κύριος μας στο λέει στο Ευαγγέλιο οτι την βασιλείαν των ουρανών με βια θα την αποκτισετε. αυτοι θα κερδίσουν τη βασιλεία που θα βιαζουν τον εαυτό τους αρχικά να κινηθεί προς το καλό. Να αντιστέκονται στην ροπή προς το κακό και στην ανηθικότητα, και τότε ο Χρήστος βλέποντας τον αγώνα βιαζοντας τον εαυτό μας θα μας επισκεφθεί και θα κάνει το ζυγό μας ελαφρύ και το σταυρό μας θα τον κάνει φτερά για να πετάξουμε κοντά του. Είναι δύσκολο στην αρχή άλλα παρόμοια και κατασκευαστε στο μυαλό σας το εξής. Το αεροπλάνο για να ξεκινήσει να πετάξει θέλει να σπαταλήσει πολλή ενέργεια έτσι ώστε να αποκτήσει μεγάλη ταχύτητα. η εναλλαγή που συμβαίνει από την κατάσταση της ακινησίας στην κατάσταση της υψηλής ταχύτητας που χρειάζεται το αεροπλάνο θέλει σπατάλη ενέργειας , θέλει προσπάθεια, θέλει συντονισμό. όταν όμως σηκωθεί στον αέρα και βρίσκεται ψηλά στα σύννεφα τότε απολαμβάνει αυτό που κέρδισε χωρίς να θυμάται τον κόπο τον αρχικό. Τώρα πλέον ί πλέον έχει κερδίσει τον ουρανό...
Πρακτικά το Ευαγγέλιο που όπως αναφέραμε πιο πάνω πρέπει να γίνει οδηγός και καθοδηγητής στην ζωή μας γι αυτό το λόγο πρέπει να του αφιερώσουμε καθημερινά το δικό του χρόνο. το χρόνο που ανήκει στο Ευαγγέλιο, το χρόνο που ανήκει στο Χριστό. νομίζω ότι του αξίζει! αξίζει ο δημιουργός μας να έχει το δικό του χρόνο μέσα στη ζωή μας, αξίζει ο δημιουργός που μας την δώρισε αυτο τον χρόνο της ζωής μας, που το σπαταλούμε στις μεριμνες και στα θελήματα μας. Να Του αφιερώνεται έστω και κάποιο μέρος αν όχι όλο. Κι αυτό όχι επειδή αυτός επιτακτικά και δικτατορικά το ζητάει, αυτό δεν συμβαίνει. Αλλά αντίθετα διότι από μέρους μας πρέπει αυτός ο τρόπος να σημαίνει την ευχαριστία μας προς Αυτόν για όλα. Μην ξεχνάμε ότι η ύπαρξή μας, πλήρης ευτυχίας και γεμάτη θα αισθανθει μόνο κοντά του οπότε και ολόκληρη την ζωή μας και το χρόνο της να την αφιερώνουμε στο Θεό πάλι θα ήταν λίγο μπροστά σε αυτό που αυτός έκανε για μας.
Έτσι θα σωθούμε, έτσι θα δούμε φως σε αυτό το σκοτάδι της απόγνωσης μέσα στη ζωή. Η ελπίδα γιεννα τη χαρά κι η ελπίδα του Χριστού γεννάει τη χαρά του Χριστού, αλλά για να έχουμε ελπίδα πρέπει να έχουμε πίστη και για να έχουμε πίστη δεν πρέπει να δούμε. μη ζητείται να δείτε για να πιστέψετε πιστέψτε για να δείτε.
Σκεφτείτε για την ψυχή μας κανένας δεν ενδιαφέρεται κανένας μα κανένας. Εμείς μόνοι είμαστε υπεύθυνοι και γι αυτήν εμείς θα δώσουμε λόγο για το τι έχει επάνω της φορτωμένο. Όταν αυτή θα χωριστεί από το σώμα τότε θα καταλάβουμε πόσο μόνη της ήταν, τότε θα καταλάβουμε σε πόσο μεγάλη μοναξιά ήταν ακόμα και όταν βρισκόταν στις μεγαλύτερες χαρές και στις μεγαλύτερες γιορτές. Τότε θα καταλάβουμε πως θα έπρεπε να είχαμε κάνει για να μην την αφήνουμε μόνη της διότι μόνο ένας μπορεί πραγματικά να κάνει παρέα στην αθάνατη ψυχή ο άναρχος και αθάνατος Θεός. Αυτό έπρεπε να είχαμε κοιτάξει πριν αυτή χωριστεί από το σώμα αυτό έπρεπε να είχαμε φροντίσει πρώτα απ όλα διότι τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο αν κερδίσει τον κόσμο όλο αλλά χάσει την ψυχή του.
Η σύγχρονη μόρφωση τύφλωσε τον κόσμο τόσο πολύ που δεν βλέπει καν την ψυχή του. Κι όμως το Ευαγγέλιο είναι πάντα επίκαιρο είναι πάντα κοντά στον άνθρωπο όσο απλό και όσα λάθη κι αν εχει μέσα όσον αφορά τη γραμματική και τη σύνταξη του. παρ όλα αυτά τα λάθη που δείχνουν το ένδυμα της ταπείνωσής του Θεού γνωρίζει και μιλάει στην ψυχή και έχει μιλήσει σε τρείςεκατομμύρια ψυχές όλους αυτούς τους αιώνες.
Σταματήστε λοιπόν το χρόνο κοιτάξτε μέσα σας και μετά κοιτάξτε τον ουρανό.
Και ο χρόνος περνά και το γνωρίζουμε αυτό αλλά το ξεχνούμε συνεχώς, το ξεχνούμε στο δευτερόλεπτο, το ξεχνούμε στο λεπτό, το ξεχνούμε στην ώρα ,το ξεχνούμε στην ημερα, το ξεχνούμε στην εβδομάδα, το ξεχνούμε στο χρόνο, το ξεχνάμε σε όλη μας τη ζωή. Από τα σαράντα δύο περίπου εκατομμύρια, που είναι ο μέσος όρος ζωής μας σε δευτερόλεπτα, μάλλον μετριούνται σε μερικές εκατοντάδες τα λεπτα της αυτογνωσίας και της περισυλλογής και της εσωτερικής συγκεντρώσεις μας. Αυτό ίσως να συμβαίνει διότι εισερχόμαστε καθημερινά σε μια καλοκουρδισμένη μηχανή της οποίας η ταχύτητα είναι μεγαλύτερη από τον χρόνο αντίδρασης της σκέψης μας πρέπει όμως αυτή την μηχανή να την ακολουθούμε καθημερινά υποχρεωτικά αν θέλουμε να επιβιώσουμε. Αυτή η μηχανή τρώει τα όνειρά μας τρώει τις ιδέες μας τρώει τις σκέψεις μας τρώει το χρόνο μας τρώει την ψυχή μας. Αυτή η μηχανή είναι σατανική μηχανή, είναι μια σατανική εφεύρεση που έχει σκοπό την απώλεια του ανθρώπινου όντος. Μέσα σε αυτή την μηχανή που τρώει τα πάντα εμείς μπορούμε να βγούμε ζωντανοί και να κερδίσουμε, αυτό που ο Κύριος μας λέει στο Ευαγγέλιο, δηλαδή την ψυχή μας;
Άραγε αυτό το είχε προβλέψει ο Χριστός στις διδασκαλίες του; Άραγε μπορεί να μας προστατέψει από αυτή την μηχανή που κανένας μα κανένας δεν μπορεί να της αντισταθεί με επιτυχία; Και τελικά μπορούμε να τη νικήσουμε;
Θα μπορούσε άραγε αυτό το βιβλίο που λέγεται Καινή διαθήκη, και που βρίσκεται σκονησμένο κάπου στα ράφια η κάτω από κάποιο Καντίλι η οπουδήποτε μέσα στο σπίτι μας να μας κάνει προτάσεις οι οποίες θα ήταν καθοριστικές για την αντιμετώπιση του θηρίου αυτού που μόλις πριν περιγράψαμε; Μπορεί άραγε αυτό το αρχαίο βιβλίο να περιέχει αληθιες οι οποίες να εφάπτονται και στη σύγχρονη πραγματικότητα; Ίσως ναι ίσως και όχι.
Σήμερα δυστυχώς έχουμε όλοι μας στοιχειώδεις γνώσεις και στοιχειώδες επίπεδο μόρφωσης κι αντί να γίνει πιο εύκολα προσιτή η Αγία γραφή έχει γίνει ακριβώς το αντίθετο την έχουμε βάλει στο περιθώριο. Θεωρούμε όλα τα συγγράμματα και τα βιβλία που διαβάζουμε και που ενημερωνόμαστε πιο εξειδικευμένα, πιο αναγκαία, πιο βασικά, πιο καίρια, πιο ουσιαστικά στη ζωή μας. Μιλάνε πιο καλά τη γλώσσα μας ,μιλάνε πιο καλά στην ψυχή μας, μπαίνουν πιο βαθιά στα προβλήματά μας ή έτσι νομίζουμε; Τώρα ο κόσμος έχει προχωρήσει... ειδήσεις και πληροφορίες μετακινούνται με την ταχύτητα του φωτός .Όλες οι αισθήσεις μας δέχονται όλου του είδους τα ερεθίσματα από Όλες τις άκρες και τις γωνίες του κόσμου , τόσο γρήγορα που βομβαρδίζουν στην κυριολεξία το νου μας και την αντίληψή μας. Ο βομβαρδισμός αυτός είναι τόσο έντονος που οι αντιδράσεις μας έχουν αρχίσει και γίνονται απέναντι σε αυτά τα ερεθίσματα αυτόματα χωρίς καν να σκεφτούμε. Ο λόγος σταματάει δεν μπορεί να αντιδράσει σε όλα τα ερεθίσματα και έτσι έχουμε φτάσει να γίνουμε ρομποτ που αντιδρά αυτόματα σε όμοια ερεθίσματα. έχουμε δημιουργήσει εσωτερικούς αυτοματισμούς οι οποίοι δυστυχώς τις περισσότερες φορές είναι αυτοματισμοί αμαρτίας και ανηθικότητας. Αυτό συμβαίνει διότι όπως καταλάβατε κι όπως πολύ καλά γνωρίζουμε τα ερεθίσματα που δεχόμαστε είναι τις περισσότερες φορές αμαρτωλά και ανήθικα. Άραγε το έχουμε σκεφτεί ποτέ αυτό; Εχουμέ σκεφτεί ποτέ, η αν το θέλετε αλλιώς, έχουμε κοιτάξει μέσα μας ποτέ αν οι πράξεις που κάνουμε είναι πραγματικά καρπος ωριμης σκέψης; Θα μου πείτε... μα τι λες τώρα που προλαβαίνουμε; Κι εγώ θα συμφωνήσω μαζί σας... που προλαβαίνουμε; Μήπως όμως πρέπει να προλαβαίνουμε; Η μήπως κάποια στιγμή πρέπει να φτιάξουμε τέτοιο πρόγραμμα ώστε μέσα στη ζωή μας να εισέλθει το Ευαγγέλιο δηλαδή ο Χριστός ώστε να αγιάσει να καθοδηγήσει να φωτίσει και να διαλύσει την ψυχοκτονο μηχανή που τρώει το χρόνο και τη ζωή μας; Θα μου πείτε ...Καλά τα λες εσυ αλλά πως θα γίνει αυτό;
Και απαντώ εγώ, αυτό είναι πολύ απλό. Όλα στη ζωή πρέπει να γίνονται σιγα με βήματα αργά και σταθερά, κάθε πράγμα στη ζωή μας πρέπει να γίνεται έτσι.
Ο Χριστός για να μπει στη ζωή μας θέλει από εμάς μόνο ένα πράγμα, καλή διάθεση δηλαδή αγαθη προαίρεση. Αν δεν αγαπήσεις τον Χριστό δεν θα τον δεις ποτέ. Η Εκκλησία μας πάντα διδάσκει τους δρόμους και τις μεθόδους μέσα από τους βίους των Αγίων και μέσα από την Φιλοκαλία και μέσα από τις διδασκαλίες των πατέρων το πως δηλαδη πλησιάζεται ο Χριστός.
Η καλή διάθεση του κάθε ατόμου του κάθε πιστού θα τον οδηγήσει μαζί με την θεία χάρη στην Ένωσή με τον Χριστό. Οπότε το πρώτο πράγμα και βασικό συστατικό στην πορεία προς τον Χριστό και την απελευθέρωση από την τυραννία της καθημερινότητας και των αναγκών είναι να αγαπήσουμε πραγματικά τον Χριστό. Μα πως θα γίνει αυτό; Στην αρχή πρέπει να πιέζεις τον εαυτό σου να τον πιέζεις να κινείται προς το καλό να κινείται προς τον Χριστό, όλα τα δώρα που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο είναι καρπός βιας του εαυτου του, γιατί ο ίδιος ο κύριος μας στο λέει στο Ευαγγέλιο οτι την βασιλείαν των ουρανών με βια θα την αποκτισετε. αυτοι θα κερδίσουν τη βασιλεία που θα βιαζουν τον εαυτό τους αρχικά να κινηθεί προς το καλό. Να αντιστέκονται στην ροπή προς το κακό και στην ανηθικότητα, και τότε ο Χρήστος βλέποντας τον αγώνα βιαζοντας τον εαυτό μας θα μας επισκεφθεί και θα κάνει το ζυγό μας ελαφρύ και το σταυρό μας θα τον κάνει φτερά για να πετάξουμε κοντά του. Είναι δύσκολο στην αρχή άλλα παρόμοια και κατασκευαστε στο μυαλό σας το εξής. Το αεροπλάνο για να ξεκινήσει να πετάξει θέλει να σπαταλήσει πολλή ενέργεια έτσι ώστε να αποκτήσει μεγάλη ταχύτητα. η εναλλαγή που συμβαίνει από την κατάσταση της ακινησίας στην κατάσταση της υψηλής ταχύτητας που χρειάζεται το αεροπλάνο θέλει σπατάλη ενέργειας , θέλει προσπάθεια, θέλει συντονισμό. όταν όμως σηκωθεί στον αέρα και βρίσκεται ψηλά στα σύννεφα τότε απολαμβάνει αυτό που κέρδισε χωρίς να θυμάται τον κόπο τον αρχικό. Τώρα πλέον ί πλέον έχει κερδίσει τον ουρανό...
Πρακτικά το Ευαγγέλιο που όπως αναφέραμε πιο πάνω πρέπει να γίνει οδηγός και καθοδηγητής στην ζωή μας γι αυτό το λόγο πρέπει να του αφιερώσουμε καθημερινά το δικό του χρόνο. το χρόνο που ανήκει στο Ευαγγέλιο, το χρόνο που ανήκει στο Χριστό. νομίζω ότι του αξίζει! αξίζει ο δημιουργός μας να έχει το δικό του χρόνο μέσα στη ζωή μας, αξίζει ο δημιουργός που μας την δώρισε αυτο τον χρόνο της ζωής μας, που το σπαταλούμε στις μεριμνες και στα θελήματα μας. Να Του αφιερώνεται έστω και κάποιο μέρος αν όχι όλο. Κι αυτό όχι επειδή αυτός επιτακτικά και δικτατορικά το ζητάει, αυτό δεν συμβαίνει. Αλλά αντίθετα διότι από μέρους μας πρέπει αυτός ο τρόπος να σημαίνει την ευχαριστία μας προς Αυτόν για όλα. Μην ξεχνάμε ότι η ύπαρξή μας, πλήρης ευτυχίας και γεμάτη θα αισθανθει μόνο κοντά του οπότε και ολόκληρη την ζωή μας και το χρόνο της να την αφιερώνουμε στο Θεό πάλι θα ήταν λίγο μπροστά σε αυτό που αυτός έκανε για μας.
Έτσι θα σωθούμε, έτσι θα δούμε φως σε αυτό το σκοτάδι της απόγνωσης μέσα στη ζωή. Η ελπίδα γιεννα τη χαρά κι η ελπίδα του Χριστού γεννάει τη χαρά του Χριστού, αλλά για να έχουμε ελπίδα πρέπει να έχουμε πίστη και για να έχουμε πίστη δεν πρέπει να δούμε. μη ζητείται να δείτε για να πιστέψετε πιστέψτε για να δείτε.
Σκεφτείτε για την ψυχή μας κανένας δεν ενδιαφέρεται κανένας μα κανένας. Εμείς μόνοι είμαστε υπεύθυνοι και γι αυτήν εμείς θα δώσουμε λόγο για το τι έχει επάνω της φορτωμένο. Όταν αυτή θα χωριστεί από το σώμα τότε θα καταλάβουμε πόσο μόνη της ήταν, τότε θα καταλάβουμε σε πόσο μεγάλη μοναξιά ήταν ακόμα και όταν βρισκόταν στις μεγαλύτερες χαρές και στις μεγαλύτερες γιορτές. Τότε θα καταλάβουμε πως θα έπρεπε να είχαμε κάνει για να μην την αφήνουμε μόνη της διότι μόνο ένας μπορεί πραγματικά να κάνει παρέα στην αθάνατη ψυχή ο άναρχος και αθάνατος Θεός. Αυτό έπρεπε να είχαμε κοιτάξει πριν αυτή χωριστεί από το σώμα αυτό έπρεπε να είχαμε φροντίσει πρώτα απ όλα διότι τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο αν κερδίσει τον κόσμο όλο αλλά χάσει την ψυχή του.
Η σύγχρονη μόρφωση τύφλωσε τον κόσμο τόσο πολύ που δεν βλέπει καν την ψυχή του. Κι όμως το Ευαγγέλιο είναι πάντα επίκαιρο είναι πάντα κοντά στον άνθρωπο όσο απλό και όσα λάθη κι αν εχει μέσα όσον αφορά τη γραμματική και τη σύνταξη του. παρ όλα αυτά τα λάθη που δείχνουν το ένδυμα της ταπείνωσής του Θεού γνωρίζει και μιλάει στην ψυχή και έχει μιλήσει σε τρείςεκατομμύρια ψυχές όλους αυτούς τους αιώνες.
Σταματήστε λοιπόν το χρόνο κοιτάξτε μέσα σας και μετά κοιτάξτε τον ουρανό.
